1- ﺩﺭ ﺷﮕﻔﺘﻢ ﺍﺯ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﺪ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﺩ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ : ((ﺧﺪﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺏ ﻭﻛﻴﻠﻰ ﺍﺳﺖ )) ﭼﻮﻥ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺧﺪﺍ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﻓﺮﻣﻮﺩ : ((ﺑﺎ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ، ﺑﺪﻯ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺮﺳﻴﺪ)) . 2- ﺩﺭ ﺷﮕﻔﺘﻢ ﺍﺯ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﻧﺪﻭﻫﻨﺎﻙ ﺍﺳﺖ ﭼﺮﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﺩ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﺪﺍ (( ((ﻟﺎﺍﻟﻪ ﺍﻟﺎﺍﻟﻠﻪ ﺳﺒﺤﺎﻧﻚ ﺍﻧﻰ ﻛﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ )) ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺑﻪ ﺣﻘﻰ ﺟﺰ ﺫﺍﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﻛﻪ ﭘﺎﻙ ﻭ ﻣﻨﺰﻩ ﻫﺴﺘﻰ ﺗﻮ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﻫﺴﺘﻢ )) ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ((ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺭﻫﺎﺋﻴﺶ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺆ ﻣﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺭﻫﺎﻧﻴﻢ )) . 3- ﺩﺭ ﺷﮕﻔﺘﻢ ﺍﺯ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﻜﺎﺭ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﺪﻳﺶ ﺍﺳﺖ ، ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﺪﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﺩ : (( ﻭ ﺍﻓﻮﺽ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﺼﻴﺮ ﺑﺎﻟﻬﺒﺎﺩ )) ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻴﻨﺎ ﺍﺳﺖ )) ﭼﻮﻥ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ : ((ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﻳﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮﺩ)) 4- ﺩﺭ ﺷﮕﻔﺘﻢ ﺍﺯ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻨﺎﻩ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﺩ : (( ((ﻣﺎ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎﻗﻮﺓ ﺍﻟﺎ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍ)) ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ : ((ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ ، ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﻍ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﻫﺪ)) ﻋﺴﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺧﺪﺍ ﻋﻄﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: